Artun'un Karalama Defteri

Çok uzun yıllar önceydi. Ya bir TV programı ya da bir gazete ‘müzisyenlerin en sevdiği şarkı’ anketi yapmışlardı. Daha ergen bile değildim galiba. Ankette MFÖ’nün Sanatçının Öyküsü açık ara birinci çıkmıştı. Sonra dinlemiştim ve açıkçası bir bok anlamamıştım! “Ne kabilesi? Ne avı lan?!? Ne saçmalıyor lan bu?!”

Aradan yıllar geçti. Şarkıyı onlarca kez dinledim, her dinlemede daha da keyif almaya başladım. Ama ne zaman iş hayatına girdim, üzerine 1-2 yıl geçti. Şarkı parıl parıl parlamaya başladı. Mazhar Alanson çok garip biri, yine garip, eşi benzeri olmayan bir şarkı yapmış. Hayatın farklı yönleri, bohemliği, acayip tadı üzerine. Şarkıya direkt girmek pek mümkün değil, bayağı felsefik. Bir 10 kere kendinizi vererek dinlemeniz, üzerine düşünmeniz gerekiyor. Verdiği tat ise bambaşka, başka şarkılarla kıyaslanamaz.

Sanatçının Öyküsü – MFÖ

Bütün kabile kızar bana,
Derler bu adam çalışmaz mı?
Bu adam hep düşünür mü,
Bir kuş ölmüş diye üzülür mü?
Gündüz böyle diyenler,
Gece olunca ateşler yakılınca,
Denizler coşunca…
Ben bir şarkı söylerim yorgun insanlara.

Bakın bakın, martılar uçar,
Bakın bakın, yıldızlar koşar.
Bakın, ne güzel bir hayat var dünyamızda!
Bir hüzün çöker, bir garip olur insanlar,
Yaklaşırlar birbirlerine.
Şarkım sürer sabaha kadar,
Melekler uçar üstünüzde.
Şarkım sürer sabaha kadar,
Melekler uçar üstünüzde.

Bu sabah uyandırmamışlar beni,
Ava giden dostlar,
Ava giden dostlar.
Ne güzel!