Artun'un Karalama Defteri

Herkes benim Avrupa’ya eğlenmeye gittiğimi sanıyor. Halbuki ben buraya kendime bakmaya, kendimi değerlendrimeye geldim. Pardon, ben o amaçla geldiğimi sanıyormuşum. Ben buraya bal gibi eğlenmeye, hava atmaya gelmişim. Ama bir etken beni gerçek amacıma yönlendirdi, iradem dışında üstelik.

Pazartesi akşamdan beri kendimi sorguluyorum. “Ben kimim?”, “Nasıl bir insanım?” Geceleri pek uyuyamadım. Gündüzleri sokakları arşınlarken bir sürü düşünce beynimi etti.

Kendimi Hulk’a benzetiyorum. The Avangers filmine gidenler görmüştür. Ama Ang Lee’nin çektiği film, karakteri daha derin anlatır. Bruce Banner başarılı bir bilim insanıdır. Yaptığı bir deney sonucunda mutasyona uğramıştır. Artık sinirlenince dev, yeşil bir canavara dönüşmekte ve  her şeye zarar vermektedir. Tabii bu sinirinin altında geçmişteki sorunları, kişisel problemleri yatar. Onları çözemeyen Bruce her şeye zarar verir, en çok da kendi sevdiklerine. Çünkü sevdiklerini, bilhassa sevgilisini, bu haliyle çok üzmekte, bu üzüntü de onu daha çok sinirlendirip onları daha da üzmektedir. En sonunda ücra bir yere kaçan Bruce, ömür boyu yalnız yaşamayı kabullenir.

İşte ben de böyleyim, içimdeki sorunları çözemediğimden veya çözmeye üşendiğimden bazı vakitler çok çabuk parlıyorum ve böyle zamanlarda da saçmalayıp hatalar yapıyorum. En çok da sevdiklerimi üzüyorum.

Tabii bilerek değil ama gerçekten üzüyorum. İçimdeki bu ikilemi yeni fark etmiyorum tabii ki. Ama bugüne kadar bu sorunu geçiştirmişim bir şekilde. Görmezden gelmişim ki bu daha kötü! Fark edip de önlemini almamak!

Her şeyden çok şunu fark etmek  beni çok etkiledi: Hayatım, sadece bana ait değil! Bugüne kadar hep tam tersini düşünmüştüm. Benim hayatıma kin, ne hakla karışabilirdi ki? Kendi parasını kazanan, kendi evini kurmuş biri olarak kendi hayatımın sahibi değil miydim? Ailem bile bana karışamazdı! Hayatım, sadece bana aitti!

Ne kadar hatalıymışım! Ne kadar hastalıklı bir düşünceye sahipmişim! Sol görüşlü olmakla övünen biri olarak ne kadar sağcı bir görüşe sahipmişim! Kendimden nasıl utandığımı anlatamam. Kendi hayatımda, sadece ailem ve dostlarım gibi bana bir değer katanların değil, dünya üzerinde yaşayan tüm insanların hahtta canlıların hakkı var.

Yanlış anlaşılmasın, kendime acındırmak değil! Bugüne kadar çoğu kişiye gösterdiğim sahte, masum yüzümü düşürmek! Çünkü artık böyle bir insan olmak istemiyorum. Küçük hesaplar peşinde koşan, çıkarını ve sadece kendini düşünen bir insan olmak istemiyorum. Kendimden utanmak istemiyorum.

Bundan sonra daha iyi bir insan olmaya çalışacağım. Kendime göre bazı kararlar aldım. Bir an önce onları uygulamaya çalışacağım. Artık sadece kendimi değil, herkesi, her canlıyı düşünmeye çalışacağım.

Bu dediklerimi bir anda gerçekleştirmek kolay değil tabii ki. Ama mümkün olduğunca hızlı ve evrimli bir şekilde değişmek istiyorum. Egomu yok etmek istiyorum.

Bu yazı, hem bir yüzleşme hem de bir özür yazısıdır. Bugüne kadar, açığa çıkan veya çıkmayan tüm hatalarımdan dolayı özür diliyorum. Arkadaşlarım başta olmak üzere, tanıdığım herkesi kategorize ettiğim için özür diliyorum.