Artun'un Karalama Defteri

Mike Leigh’in bir önceki filmi Another Year (2011) hakkında bir arkadaşımla konuşurken “Şarap gibi film…” tanımlamasını yapmıştık. Meğerse esas Mr. Turner (2014) için saklanmalıymış bu tanım. Nasıl bir şarabı hızlı içerseniz (ağzınızda yumuşatıp rahiyasını ve lezzetini duyumsamadan) gerçek tadını alamazsınız, Mr. Turner‘ın gerçek tadını da konvansiyonel bir filmi izler gibi düşünmeden, detaylara dikkat etmeden izlerseniz alamazsınız. Leigh, filmin senaryosunu ve rejisini öyle ince detaylarla dokuyor ki bunlara dikkat etmeden seyretmek filmden sıkılmanıza bile yol açabilir. Nitekim ben büyük bir keyifle perdeye odaklanmışken, salondan çıkanların yanında telefonuyla devamlı oynayanları ve oflayanları fark etmek durumunda kaldım.

Mr. Turner‘ı farklılaştıran ana unsurlardan biri, ortada filme ivme verecek bariz bir çatışmanın olmaması. 19. yüzyılın tanınmış ressamı J.M.W. Turner ününün doruğundayken başlayan film, sanatçının hayatını bizimle paylaşmaktan başka bir şey yapmıyor. Turner, hayatına rutiniyle devam ederken izleyici olarak biz de bu sürece dâhil oluyoruz sadece. Turner’ı ilginç ve takip etmesi zevkli kılan unsur, stüdyosunda oturup mesaideymiş gibi salt resim yapan bir sanatçı olmaması. Turner geziyor, hem de oldukça fazla. Yanında devamlı eskiz defteri oluyor. Gördüklerini, deneyimlediklerini defterine kabaca çiziktiriyor. Sonra da bir süreliğine Londra’daki evine/stüdyosuna dönüp bunların bazılarını tuvale geçiriyor. Daha fazlasını oku…